NORMANDIE 12-16 SEPTEMBER 2011

Vijfdaagse  HERFSTREIS 2011

                                                        Vriendenkring Senioren

                                                        BNP Paribas / Ex Generale

                                                        Afd. Brugge, Kust en Hinterland

                                                        12/09/2011 – 16/09/2011

Dag 1 ( Heenreis) : maandag 12/ 9/11

We vertrekken in Brugge, om 06.25 u met 44. Na het ophalen van onze laatste deelnemer

( Marnix ) in Veurne zijn wij voltallig : 45 enthousiaste reizigers. Een grote ( letterlijk en figuurlijk ) chauffeur Tony  ( vrij jong maar toch jarenlange ervaring )en de gids Christiaan ( naar eigen zeggen 69 j en gewezen leraar in Stasegem ) begeleiden ons. Via “Le  Nord” rijden we richting Abbéville en genieten in St. Riquier van een weldoend ontbijt in het plaatselijke

“Café de l’ Abbaye” aan het kerkplein. Het zicht op die kerk, met een zeer mooie gevel, wordt echter ( vooral voor de fotografen ) sterk gehinderd door de kermiskramen…Even wachten ( de kerk wordt pas om10.00 u toegankelijk ) en dan kunnen we ons bezoek aanvangen. Een mooi ( gerestaureerd ) geheel, waar we slechts met de hulp van de verantwoordelijke, de graftombe vinden van Jean de Bruges. Wie, wat en wanneer lijkt niet zo simpel ( schrijver, schilder, denker….)  want veel details over deze figuur liggen niet voor het rapen.…Hoe dan ook, hij draagt een “erenaam” !  We vervolgen onze weg over de indrukwekkende “Pont de Normandie” naar Honfleur voor het middagmaal. Daarna volgt natuurlijk nog een wandeling  ( vooral de kerk Ste Catherine, een omgekeerde bootconstructie, volledig door scheepsbouwers in hout opgetrokken, is een bezichtiging meer dan waard). Gezien we dit jaar niet zo’n grote afstand dienen af te leggen, blijft er nog tijd voor een bijkomend bezoek aan “ Calvados Père Magloire in Pont L’ Eveque…..Bij deze naam denken we uiteraard aan “kaas”…Maar wij zijn nu eenmaal in “Le Pays d’Auge”, de streek van de Calvados, dus laten we ons inwijden in de productie van dit heerlijk vocht ( maar ook in het proeven en aankopen ervan , en dus gaan onze eerste “Franse” Euro’s er aan !!) . Niet alleen de Calvados zelf (40% gehalte ) trekt onze aandacht, maar ook de “lichtere”  Pommeau ( 16 à 18 % ), die , naar verluidt, bij ons niet in de handel is. 

Het wordt nu toch wel tijd om richting onze bestemming te rijden… Wij arriveren omstreeks

19.00 u op onze “vaste stek” voor de komende dagen, het Hotel Le Fruitier in Villedieu-les- Poêles.

Dag 2 : dinsdag 13/9/11 ( eerste volle verblijfsdag )

Vandaag staat, in de eerste plaats, St. Malo op het programma. Gezien de beperkte afstand

kunnen we vooraf even flaneren, kijken en/of kopen op de markt ( elke dinsdag ) van Villedieu-les-Poêles o.m. op het plein waarop ons hotel uitgeeft. Opnieuw gaan onze Euro’s

er aan……Tussentijds begint het te …..regenen, maar bij aankomst in St Malo ( gelegen aan de Rance ), hebben we “chance” want , onder een mooi zonnetje , wachten we op “Le Petit Train de St.  Malo” die ons in ong. 40 min. een heerlijk overzicht geeft op de aantrekkelijkheden van de binnenstad als uitnodiging voor het  latere ( na de eigen maaltijd )  “ vrije “ bezoek ( met de winkelstraatjes, de gebouwen en kerken , de kades en “remparts”……), allemaal volgens eigen “godsvrucht ende vermogen”…...

Daarna bereiken we, via een prachtige weg langsheen de Bretoense kust, de “Pointe de Grouin waar we opnieuw een ( korte ) én zonnige wandeling kunnen maken langsheen de rand van de zee,met mooie, verre uitzichten……Uiteindelijk rijden we Cancale binnen, om er, via een korte fysische inspanning, te genieten niet alleen van een prachtig uitzicht op de omgeving, maar ook van de platbodems en de tractors die de nieuwe oesters afvoeren naar de oesterputten voor rustige “rijping” ( waarna sortering, verpakking en verzending zullen volgen ). We komen tenslotte bij de “toeristische” oesterkraampjes . Daar kunnen de oesterfanaten ( tegen betaling ) “degusteren “, wat ze dan ook effectief doen. ……

We zoeken opnieuw ons hotel op…..

Dag 3 : woensdag 14/9/11 ( tweede volle verblijfsdag )

Vandaag gaat het richting Bayeux. In de bus kunnen we “genieten” ( nou ja ) van een DVD, die ons, in het vooruitzicht van het verdere dagprogramma , een beklemmend overzicht geeft van de landing der geallieerden op 6/6/44 in Normandië…..

Maar ook in Bayeux worden we geconfronteerd met oorlog, zij het van veel langer geleden , de Slag van Hastings in 1066, waarbij “Willem de Veroveraar” de titel van “Koning van Engeland” ( opnieuw ? ) wist te veroveren. We bewonderen er inderdaad de beroemde “Tapisserie” de “dite” ( te vertalen als “zogezegd van” of “toegeschreven aan” ) Reine Mathilde, de vrouw van Willem de Veroveraar, maar tevens dochter van de Graaf van Vlaanderen…Een schitterend romaans wandtapijt ( een echt kunstwerk ) van 70 m lang,dat, in 58 taferelen, de voormelde slag van Hastings in beeld brengt… .

Enige organisatorische verwarring leidt ertoe dat niet iedereen de film, die volgt, binnen de afgesproken tijdslimiet  kan meepikken…

We verlaten Bayeux om Arromanches te bereiken, waar we tevens een uitzicht hebben op de resten van de artificiële haven, door de geallieerden aangelegd met allerhande middelen ( caissons, tot zinken gebrachte boten….) om de bevoorrading van de gelande troepen te verzekeren….  Na de vrije maaltijd gaan we, in groep, de 360°-film  “ Le prix de la liberté “ bekijken. Aangrijpend maar ook angstwekkend…We denken even aan “thuis”,  meer bepaald de IJzertoren in Diksmuide….”Nooit meer oorlog”….. maar wellicht is het, alle goede intenties ten spijt, andermaal “tevergeefs”…..

We maken nog even een omwegje naar Omaha Beach in Colleville-sur-Mer, meer bepaald naar de Amerikaanse begraafplaats, officieel “Normandy American Cemetery and Memorial” Een deel der slachtoffers van W.O 2 liggen hier begraven (  naast nog op vele andere kerkhoven die, terecht, ook mensen, van andere nationaliteiten, gedenken ).

We zijn nu letterlijk op Amerikaans grondgebied, want Frankrijk stond, ( uit dankbaarheid ), de ruime site van ong. 68 ha., voor “eeuwigdurend gebruik” aan Amerika af..                                                                        Slechts na grondige controle van “ onze kledij en bezittingen” kunnen we de ondergrondse tentoonstellingsruimte bezoeken. Daarna volgt nog een “wandeling” doorheen dit  mooi aan- gelegde “kerkhof” met indrukwekkende vergezichten, ruime esplanades en gedenkbeelden. 

Tot slot van onze dag, rijden we nog naar Ste Mère Eglise, waar de  Amerikaanse para Steel, bij zijn parachutesprong in 1944, urenlang met zijn valscherm aan de kerktoren bleef hangen…..Ook nu nog hangt, ter herinnering; een parachute met zijn “pop” aan de kerktoren. Binnen in de kerk getuigen twee mooie glasramen van “de landing”….

Donderdag 15/9/11 ( derde volle verblijfsdag )   

De opvallende “driehoek” hebben we al enkele keren, maar dan uit de verte, kunnen waarnemen, maar nu gaan we er effectief naar toe…. Mont St Michel , een “uitstapje” dus buiten Normandië, naar Bretagne. Hoe dichter we naderen,  hoe majestueuzer het is….

We zijn vrij vroeg ter plaatse en dat is, zoals later bij onze terugkeer blijkt,  een uitstekende keuze. Toen maakte de drukte er het aangename flaneren onmogelijk. Maar bij onze aan- komst is het nog altijd “te doen” al is het  ( letterlijk ) “hoog water”.  De parkings staan dus nog onder water.  We moeten derhalve een stukje wandelen . ( Vanaf volgend jaar wordt dit nog veel ingewikkelder, want men is volop bezig om het oorspronkelijke “eilandkarakter” te herstellen. Dan zal men de “Mont”nog slechts kunnen bereiken na een fikse wandeling, een “shuttle” of met de “paardentram”( kunnen die paarden dan écht zwemmen ? )…..afwachten hoe die organisatie zal verlopen……).

Maar goed, we komen de “vesting” binnen via een indrukwekkende poort en klimmen  door de smalle ( druk bewinkelde ) straatjes gestaag naar de “echte trappen” . Daar moeten de rolstoelgangers, die het voordien al moeilijk kregen door het stijgingspercentage ( dank aan de “mededuwers” )  forfait geven ! Die trappen ( 391 volgens de gids die ze tweemaal telde ) leiden ons tot aan de “Abdij” ( mét bezoek ). Niet minder dan 36 van onze deelnemers ( d.i. precies 80 % ! ) bereiken het einddoel ! ( Proficiat, ook de gids had dit hoge aantal niet verwacht ! )

We keren terug naar Villdieu-les- Poêles voor een vrij middagmaal én een vrije namiddag in onze verblijfsplaats. Die wordt voor de liefhebbers even onderbroken door een  bezoek aan “La Fonderie de Cloches” ( firma Cornille-Havard ),  een van de weinige ( zes of zeven ? ) , nog resterende, klokkengieterijen in Europa …Een leerrijk bezoek maar toch vrij ingewikkeld… of hoe je vertrekkende van “ geitenhaar en paardenmest” (!!!) met grote technische kennis komt tot het “brons” ( 78% koper en 22% tin ) en door kunstig ambachtswerk ( zie o.a de bekleding en de klankbepaling ) uiteindelijk een volwaardige “klok” kunt afleveren….indrukwekkend…. 

Het wordt tijd om, niet alleen van de traditionele “receptie” in ons hotel  te genieten,  maar ook van het speciale “avondmenu” ( “fruits de mer” of “gourmet” ) … 

Dag 5 : vrijdag 16/9/11 ( terugreis )

Het programma voorziet dat we moeten vertrekken…Alle bagage ( inclusief de “aankopen” ) wordt ingeladen maar we laten ons niet zómaar doen…. We rijden via “kleinere wegen” naar

Camembert, een heel klein dorpje dat echter een “groot” aantrekkingspunt herbergt…..

La Maison du Camembert, goed voor een interessante  rondleiding ( inclusief proeverij én, het spreekt vanzelf, opnieuw (!) aankopen….Chauffeur Tony heeft een “fris” en “reukloos” plaatsje voorbehouden om alles volgens de regels van de kunst op te bergen en te vervoeren…..

We rijden nu richting Lisieux voor een bezoek aan de Basiliek ( bedevaartsoord met bovenkerk én crypte ) van de Heilige Thérèse van Lisieux. Na de groepsmaaltijd , in de onmiddellijke omgeving,  moeten we verder via Picardië , “Le Nord” en…”La Flandre”.

Dit laatste blijkt duidelijk uit de benamingen van de streken, steden en dorpen waar we door – en/of langsheen rijden…..( Les Moères – de Moeren-, Boeschepe, Hondschoote enz….)

We houden nog een laatste keer halt in Frankrijk, meer bepaald op de “Aire de Baie de Somme”, een aanrader …. Gezellig en rustig uitblazen, maar ook even “stappen”, in een aantrekkelijk kader, met een subliem uitzicht ( zeker vanaf de “toren” ) op de Baai van de Somme….

De tijd dringt ( rijtijden van de chauffeur, weet je wel ! ) en we steken de grens over, om, in Veurne, samen te genieten van ons laatste avondmaal ( nou ja ) in “ Rethorika” ..

Rond 21 u zijn we terug op onze vertrekplaats….We zijn spijtig dat het alweer gedaan is, maar anderzijds ook blij om de mensen die ons afhalen, gezond en wel, terug te zien…...

Conclusie : een zeer mooie herfstreis. Werkelijk, opnieuw, een “ schot in de roos “.

Bedankt Yves, voor     

- de schitterende voorbereiding mét dito documentatie…

- de inmenging bij het hotelverblijf ( menu’s ) en het verblijfsprogramma ( bezoeken )

- de voorbeeldige en uitmuntende  “begeleiding ter plaatse” ( niettegenstaande  “fysische” 

problemen….)

en, meer in het algemeen, het aangename gezelschap dat we van jou én Marie-Paule mochten genieten……..

Voor iedereen : Tot volgend jaar en, in afwachting hiervan, sparen en trainen ( voor wàt of wààr dan ook )! 

*******************************************************************

Losse opmerkingen / herinneringen / ervaringen…..

van wat niet paste in het “verslag” of  het ( te ) lang zou hebben gemaakt…..maar                toch de moeite is om het niet zómaar te vergeten…..In het Overlegcomité noemen we dit

VARIA….

We beginnen in de Bar  ( of wat dacht je ) van ons hotel “Le Fruitier” met als “eigen specifieke benaming” “La Poêle de Gargantua” ( weeral een ketel of pan waarvoor onze verblijfplaats bekend staat…)

Behoudens de eerste ( iedereen “moe” ) en de laatste avond ( valiezen maken ) is dit een, door ons, druk bezochte plaats voor één ( of meer ) “afzakkertje(s)” en al dan niet diepgaande gesprekken… Het personeel heeft het geweten want het waren, voor hen, niet alleen dikwijls “overuren” maar ook drukke ( zeg maar hectische) tijden

Sommigen deden verwoede pogingen om hen het “Westvlaams” bij te brengen, maar 

tevergeefs….Zo verstonden ze niet eens de bestelling “ un verre de witte vin   

blanc”…of un verre de rode vin rouge….De tijd was te kort om dat allemaal te laten

doordringen…Een pintje daarentegen verstonden ze direct…..

Dezelfde locatie met onze onverbeterlijke Willy, die (toevallig) met een Engels koppel

aan de praat geraakt. Hij vertelt hen, voor één keer, geen “klucht” uit zijn onuitputtelijke voorraad maar onderhoudt hen ( in vloeiend engels ) meer dan een uur over alles en nog wat… België, Vlaanderen, Brugge, BHV, onze verhouding tot de Franstaligen, de internationale kwesties en andere wereldproblemen… Conclusie : Willy een uitstekend ambassadeur….

Opnieuw aldaar ( we hebben genoeg getuigen om te stellen dat we ook nog op àndere

      plaatsen waren !) ontmoeten we een vijftal Vlamingen die personeel blijken te zijn van                     

de firma “Packo”. Ze zijn hier voor een “beurs” in Rennes…Een kort maar aangenaam

gesprek, voor sommigen een herinnering aan vervlogen “bank-kredieten-tijden”…

Wellicht was er nog méér “bar-nieuws” maar we stoppen ermee omdat we geen “slechte

naam” willen krijgen ( of hebben we die al ? )

De markt van Villedieu-les-Poêles

Vandaag gaan we naar St. Malo, maar gezien de afstand niet zó groot is kunnen we nog eerst nog even genieten van de wekelijkse uitgebreide “markt” in onze verblijfplaats ( waarvan een deel op het plein waaraan ons hotel ligt. De drukte ( en de afgesloten wegen ) beperken echter onze bewegingsvrijheid…Bij vertrek met de bus is er wel één mogelijkheid om de stad te verlaten, maar die is volledig geblokkeerd door een verkeerd-geparkeerde wagen… Ondanks zijn stuurvaardigheid blijkt ook Tony, na diverse pogingen, geen mogelijkheid te zien. De enige oplossing is dan ook, dwars doorheen de marktkramen te rijden én dan nog tegen het eenrichtingsverkeer in…Onze gids had wel 100 m verder, gekleed in zijn gele “Sima-vestje”,  “politieman” gespeeld en het doorgaande verkeer opgehouden……. 

St. Malo

      Alhoewel de gids verzekert dat de rolwagentjes op “Le Petit Train” zullen meekunnen blijkt dat ( door de drukke bezetting )  niet het geval. Marie-Paule offert zich op om, ter plaatse,  de rolstoelen “in het oog” te houden. Nog vóór het vertrek krijgt ze op haar bank ( zij het in een heerlijk zonnetje ) het gezelschap van een, naar onze indruk, “dubieus” figuur ( of zijn we tóch racisten ? )…. Onze ongerustheid wordt enige tijd later weggenomen, want bij aankomst blijkt naast haar onze chauffeur Tony te zitten….We zijn nu toch blij voor haar,  want ze heeft zich dus sterk “verbeterd”….( uiteraard als we Yves even buiten beschouwing laten ).

      Zelfde plaats, een tweetal uurtjes later….Enkelen komen, in afwachting van het

afgesproken uur, nog eens “zonnen” in het nabijgelegen plantsoentje… Miel moet het   

blijkbaar bekopen want een “zwerver” ( of was het écht een clochard ? ) had een kussen gelegd op “zijn” bank ( van ong. 2m lang ! ) wat voor hem een teken was om derden duidelijk te maken dat dààr geen plaats voor hen was…..Luidkeels geeft hij dat aan en Miel, om de zaak te sussen, murmelt iets van “comprends pas” maar het haalt weinig uit en de man dramt maar door...Uiteindelijk vertoont onze Miel een “bepaalde kaart” mét de nodige uitleg ( nu kent Miel opeens wél Frans ) waarna de “woordenwisseling” uitdooft…..

Mont St. Michel

Bij onze terugkeer staat de bus veel dichter gezien de parking intussen opgedroogd is. Naast  ons staat een Spaanse autocar waarvan de reizigers buiten staan in het lekker zonnetje en genieten van wijn en tapa’s(? )

Onze gids “verbroedert” en mag meegenieten….Het zijn mensen uit Cordoba die op rondreis zijn en morgen in Brugge zullen verblijven…!!!! Net zoals wij,  hebben dus ook Spanjaarden een uitstekende keuze…. Inmiddels wil onze chauffeur hen een ode brengen door,

met open raam, de “Vlaamse hit : Dos cervezzas  por favor “ te laten weerklinken…Ze horen het niet en misschien best zo, want stel dat ze de precieze vertaling hadden gevraagd…. 

Le trou Normand

Ook dat hebben we geleerd ! Het gaat om een traditie waarbij, in de loop van een langere maaltijd, een glas Calvados wordt geschonken om enerzijds de spijsvertering te bevorderen en, in afwachting van het vervolg,  meteen ook de eetlust opnieuw op te wekken ! Ongetwijfeld te proberen ! Santé !

Camembert

Wordt dus inderdaad met 2 M’s geschreven ( zij het niet onmiddellijk na elkaar )

Deze “kwestie” leidde ( vooraf ) tot een hevige “e-mail”-discussie tussen Yves en onze gids ( hij hield het, naar eigen zeggen, op basis van zijn rijke ervaring, bij 1 M en 1 N( Camenbert ) , tot hij, de bewijzen op tafel, moest toegeven dat Yves gelijk had. Een bankier weet (soms) meer dan “men” denkt…………

Tot slot :

Er waren ongetwijfeld nog heel wat andere gebeurtenissen, uitspraken of voorvallen die een vermelding zouden verdienen. Maar de plaats is beperkt en niet alle elementen zijn ondergetekende bekend……Sorry voor wat ten onrechte zou ontbreken……..

Carlos